Şiir Antolojisi

  Eskisi gibi yaşıyorum, Gezerek, düşünerek. Yalnız biletsiz biniyorum vapura, trene, Pazarlıksız alış-veriş ediyorum. Geceleri evimdeyim, rahatım yerinde. (Bir de sıkılınca pencereyi açabilsem) Ah... başımı kaşımak, çiçek koparmak, El sıkmak istiyorum arada bir.   Melih Cevdet Anday - Ölmüş Arkadaştan Mektup

  Korkulardan öte yaşamaktı güzel olan,                            Güzel olan, dolgun başaklardaki sarışın sevinçti ! Gür ırmaklar gibi çağlayıp duran, O sınırsız düşler ülkesine demir attıran, Bizim arınmış...

  Hafız'ın kabri olan bahçede bir gül varmış, Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle. Gece bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış Eski Şiraz'ı hayal ettiren ahengiyle.    Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde, Rûhu her yerde buhurdan yıllarca tüter; Ve serin serviler altında...

Şu geniş dünyaya sığmayan gönül Şimdi bir odaya kapandı kaldı. Bir dakka bir yerde duramaz iken, Oturduğu yerden kalkamaz oldu. Hani o gençlikte çağlayan gönül, Kahi gülüp kahi ağlayan gönül, Güzeller köşkünde yaylayan gönül, Gönül yaşar amma, ümitler öldü. Elveda gençlikte geçen...

  Bir gün gelir geçer bu geceler  Tırtıllar tırmanır yapraklara.  Damla damla sızmaz dudaklara  Kalbin kaynağından bu heceler.  Alnı işleyerek düşünceler  Gözyaşları düşer zambaklara.  Ve üşüşür olgun başaklara  Akşamın dallarından serçeler.      Ahmet Muhip Dıranas

  "Kaderde senden ayrı düşmek de varmış  Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..  Seni tanımadan  Hele seni böyle deli divane sevmeden  Yalnızlık güzeldir diyordum.   Al başını, kaç bu şehirden  Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara  Rüzgarın iyot kokularını taşıdığı denizlere git  Git gidebildiğin yere git...

"Yalnız insan merdivendir Hiçbir yere ulaşmayan Sürülür yabancı diye Dayandığı kapılardan Yalnız insan deli rüzgar Ne zevk alır ne haz verir Dokunduğu küldür uçar Sunduğu tozdur silinir Yalnız insan yok ki yüzü Yağmur çarpan bir camekan Ve gözünden sızan yaşlar Bir parçadır manzaradan Yalnız insan kayıp...

  " Gelmek istemiyor gece Ne sen gelebiliyorsun o yüzden Ne de ben gidebiliyorum. Ama ben gideceğim. Akrepten bir güneş şakağımı yesede. Ama sen geleceksin. Dilin tuzlu yağmurlarca yakılmış. Gelmek istemiyor gün. Ne sen gelebiliyorsun o yüzden. Ne de ben gidebiliyorum. Ama ben gideceğim. Kurbagalara atarak...

  Sen akşamlar kadar büyülü,sıcak Rüyaların kadar sade güzeldin. Başbaşa uzandık günlerce ıslak Çimenlerine yaz bahçelerinin. Ömrün gecesinde sükun,aydınlık Boşanan bir seldi avuçlarından. Bir masal meyvası gibi paylaştık Mehtabı kırılmış dal uçlarından.   Ahmet Hamdi Tanpınar    

  " Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor Yarısı sen oluyorsun, yarısı ben Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz Kimseye sezdirmeden. "            Özdemir Asaf