“Sultan Murad, cenk işaretini verdi.İlk çarpışma korkunç oldu.İki ordu eşit hız ve çılgınlıkla hareket ettiler.Savaş her tarafa yayılıyordu.Osmanlıların sol kanadı gevşemekte iken Bayazid korkunç gürzü ile geniş bir yol açarak imdada yetişti.Miloş Kobiloviç adında bir Sırp asilzadesi ölüler ve savaşanlar arasında kendisine bir yol açtı.Padişahı korumakla görevli askerlerin arasından geçerken önemli bir sır söyleyeceğini haykırıyordu.Sultan Murad,yanına gelmesine izin verilmesini emretti.O zaman Sırplı,padişahın ayaklarını öpecek gibi diz üstü çökerek hançerini kalbine soktu.
Muhafızlar katilin üstüne hücum ettiler. Miloş çok kuvvetli ve fazla çevik olduğundan üç defa kendinie hücum edenlerin arasından kurtuldu. Fakat sonunda ,ırmak kenarına bırakmış olduğu atına yetişemeyerek yakalandı ve öldürüldü.
Sultan Murad,ağır yaralı olmakla beraber savaşın sonucunu belirleyecek emirleri verdi,metanetini sonuna kadar muhafaza etti.Lazar da esir edilerek Padişah’ın çadırına götürüldü.Sultan,düşmanının idam kararını telaffuz ettikten sonra ruhunu teslim eyledi.(1389)
Osmanlı tarihçileri,Miloş’un yaralandıktan ve bir süre cesetler arasında gizli kaldıktan sonra,önceden kafasına koyduğu tasavvuru yapmak kararını verdiğini yazarlar.
Bazı tarihçilere göre Miloş’un hareketi gizli bir ihtirasa ve kendisini hainlik şüphesinden temizlemek maksadına dayanmaktadır.Çünkü Miloş,Lazar’ın bir kızı ile evlenmiş olmakla beraber,Türklerle münasebet kurmakla suçnalmıştır.Kendisini bu suçlamalardan kurtarmak ve böyle bir dedikoduyu çıkaranlara hareketiyle cevap vermiş olmak için bu cinayeti işlemiştir. ”
J.Von HAMMER-Osmanlı İmparatorluğu Tarihi
(İlgi Kültür Sanat Yayınları-Cilt 1-Sy.82)
