Cahit Sıtkı Tarancı | Ölüm-I (Şiir)

 

“Sözünde durmadı mavi gökler;
Gün kararıyor gitgide ölüm.
Akşam yeli nedameti söyler;
Nedamet yer etti bende ölüm.

Ne yapsam, gün doğmuyor gönlümce;
Sudur akar kendi bildiğince,
Hangi pencereye koşsam gece;
Gitmiyor bu can bu tende ölüm.

Ne vefasız geçmişten hayır var,
Ne gelecekler imdada koşar,
Çoktandır tekneyi aldı sular;
Çoktandır ümitler sende ölüm. “

 

Cahit Sıtkı Tarancı – Ölüm

 

Önceki İçerikHalil İnalcık | Anadolu’ya Oğuz/Türkmen Göçleri-III
Sonraki İçerikHalil İnalcık | Gaza ve Osman Gazi’nin Ortaya Çıkışı

1 Yorum

Yanıtla:

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen adınızı yazınız