” Baca, boğucu gaz atan bir top namlusu oldu. Drmadan dinlenmeden bonbardıman etti. HAngi bombardıman bu kadar kanlı, bu kadar uzun sürdü.
Yirmi dört saatte bir defa bile sönmeyen ocak, bir taraftan kükürt savuran, zaç yağı yağmuru serpen bir zehir denizi oldu. Eczahanelerde, kimyahanelerde saklanan zehirler burada bir dere gibi aktı. Bir yağmur gibi her yeri bastı. Rüzgâr bu ağır gazları bir kurşun gibi toprağa yaydı. Mermer üzerine dökülen kezzap onu nasıl paramparça eder, didilmiş bir pamuk yığını hâline koyarsa, topraklar da böylece harap oldu.
Toprak güzel rengini kaybetti. Soluk, ölüm duygusunu veren bir hâl aldı.
Yeşillikler bir an da sarardı, ertesi sene gürbüz ağaçlar kupkuru bir iskelet haline geldi. Baher bir hazan gibi girdi ve kimse baharın geldiğini anlayamadı. İri boylu otlar cüceleşti, cılızlaştı. Nihayet kayboldu. ”
Sadri Ertem-Bacayı İndir, Bacayı Kaldır !
(Türk Dil Kurumu Yayınları)
Not: Yukarıda okuduklarınız hikayenin tamamı değildir.
