Ümit Yaşar Oğuzcan | Sahibini Arayan Mektuplar (6.Mektup)

 

” Sonra bir tren hareket etti. Sabahtı. Karşı karşıyaydık. Konuşuyorduk. Ben sevmek diyordum durmadan. Gözlerim gözlerine soruyordu: “Seviyor musun ? ” diye. Hep evet diyordu gözlerin, ellerin, dudakların hep evet diyordu….

Ve tren ilerliyordu. Kadere yaklaşıyorduk. Bir alacakaranlık bastı zamanı. Gözlerim gözlerindeydi. Ellerini tuttum, titredin. Acı acı bir düdük öttü. Bir şeyler koptu içimizden.

Sonra tren durdu, indik, yolarımız ayrı ayrıydı. Şimdi, o gün verdiğin yalnızlığı yaşıyorum.”

 

Ümit Yaşar Oğuzcan-Sahibini Arayan Mektuplar (6.Mektup)

 

Önceki İçerikJ.Von Hammer | Tarih Boyunca İstanbul’u Kuşatanlar
Sonraki İçerikYücel Özkaya | Köylerin Başka Kazalara Bağlanması

Yanıtla:

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen adınızı yazınız