“Ey kurumaz membaı sükutun
Işığı güneşten zinde ölüm
Altında şu alçalan bulutun
Sendedir umduğum müjde ölüm.
Aynada zifiri bir gecedir
Bütün zulüm bu suçsuz kalbedir
Sabır tesbihim kopmak üzredir
Ne gün kalkacak bu perde ölüm?
Ne gün aslına dönecek bu ten?
– Taş, toprak, çiçek, su veya maden –
Ruha ebediyeti vaadeden
Efsanevi yalan nerde ölüm? “
Cahit Sıtkı Tarancı – Ölüm
