“Bayezid, tahta çıktığı zaman otuz beş yaşında idi. Ömrünü, o vakte kadar, silahtan çok mütalaa ile geçirmişti. Amasya valiliğinde sükunet içinde yaşamıştı. Karakter bakımından yumuşak idi. Şiirden hoşlanır, dünya olaylarını, hayret aynasından temaşayı severdi. İkinci Bayezid mecbur olmadıkça savaşmak istememiştir.
Sultan İkinci Bayezid, babasının güçlü bünyesine, canlı davranışlarına, ucu kıvrık ve kavisli burnuna varis idi. Babasısnın giyim hususnda koyduğu usule tamamen uymuştur.Cem ile aralarında çokça benzerlik vardı. Yalnız Cem’in saçları, sakalı, kaşları kumral; Bayezid’in ise siyahtı.Sonra Cem hemen daima, Fatih’in ihtişamlı tantanasını göstermeye özendiği halse, Bayezid, sadece ahlak nitelikleriyle ve bilime olan eğilimiyle tanınmıştır. Bu bakımdan ona “sofu” lakabı verilmiştir. Cem, taht kavgaları için silaha sarılmamış olsaydı, Sultan Bayezid, babasının kardeş idamı için koyduğu usulü uygulamaktan vazgeçecekti. ”
J.Von Hammer-Osmanlı İmparatorluğu Tarihi
(İlgi Kültür Sanat Yayınları-Cilt 1-Sy.399)
