“Ben ki, Osmanlıların hükümdarı, gazilerin başı, kahramanların efendisi, iman düşmanlarını yıkan, kibirli ve zalim kralların önünde baş eğdiği Sultan Mehmed oğlu Bayezid oğlu, muzaffer Sultan Selim Han‘ım. Sen İran ordularının başbuğu, şöhretli Emir İsmail‘sin.
Sana şöylece hitap ediyorum ki, insanlara tevdi edilen işler sebepsiz değillerdir. Bunlarda insan ruhunun nüfuz edilmez sırları vardır. İnsan ilahi emirlere bağlı olmalı ve din buyruğundan ayrılmamalıdır. Sultanların adalet üzere bulunmaları, zulümden sakınmaları gerekir.
Sana gelince Emir İsmail, sen kötü yoldasın, İslam inançlarının saffetini bozmuş bulunuyorsun. İslam’a karşı saygısızlıkta ileri gtmektesin. Sen, Müslümanlara karşı tiranlık ve baskı kapılarını açtın. Her türlü zulumden sakınmadın. İki yüzlülük perdesi altında her tarafa karışıklık ve fesat tohumları ektin. İnsanları boğazlamaktan çekinmedin. Hem de onların en faziletli, en saygıya değer olanlarını ezdin.
Ulema ve fakihler senin hakkında ölüm fetvası vermişlerdir. İslam dinin savunmak ve sapıklığı yıkmak için senin şahsında kötülükleri yok etme vakti gelmiştir. Alınan asil karara göre, seninle savaşa girmiş bulunuyoruz. Şimdi İstanbul’dan hareket edip sana doğru gelmekteyiz. Allah’ın yardmıyla zulüm kollarını yok edeceğiz. Seni, geçtiğin yerlerde yükselttiğin yangınların altında boğacağız. Sana bu mektubu yollayışımızın sebebi, seni gerçek inanca çağırıştır. Savaş başlamadan evvel sana Kur’an’ın sözlerine uymanı teklif ediyoruz.
(Devamını okumak için sonraki sayfaya geçebilirsiniz.)
