” Nihayet bir gün işittik ki Mıstık ölmüş…
Erken kalktığım açık,bulutsuz sabahlar,herkes gibi bana da çocukluğumu hatırlatır. Yâdımda ezeli ve mor bir fecir memleketi gibi kalan doğduğum yeri gözümün önüne getirmek isterim. Ve daima,farkında olmayarak,sol elimin şehadet parmağına bakarım. Birinci boğumun üstünde hâlâ beyaz çizgi için ölen, hayatını mahveden kahraman kan kardeşimin sıcak dudaklarını tekrar parmağımın ucunda duyar,beni kurtarmak için o kendisinden büyük,kudurmuş,iri ve kara çoban köpeğiyle pençeleşen aslan,bahadır hayalini görürüm.”
Ömer Seyfettin-Ant
(Türk Dil Kurumu Yayınları)
Not: Yukarıda okuduklarınız hikayenin tamamı değildir.
