Sevgili Zevcem,
Bu hafta 22,23 Teşrinievvel tarihli iki mektubunu aldım. Üç kızımdan da 22 tarihli birer mektup geldi. Mektuplarınız
böyle çok geldikçe, ne kadar sevindiğimi bilmezsin. Mektup yazmakla mektup okumak, burada benim için iki ibadet yerine geçti. En vecitli zamanlarım bu iki ibadetle meşgul olduğum zamanlardır. İki haftadır mektupların çok ümitli, çok meserretli! İşte benim de istediğim, ruhunun daima böyle kuvvetli olması idi. Bütün mektuplarımda senden hep bunu istiyordum. İnsana ruhun bu kuvveti nereden gelir ? Allah manevi bir güneştir ki ruhu, vecd dediğimiz tatlı duygulardır.
Göğün güneşi doğunca nasıl gözler nur içinde kalırsa, gönlümüzün güneşi doğunca da kalbimiz vecitlere, meserretlere gark olur.
….
Şimdi sendeki bu metanet beni çok sevindirdi. Artık eski meraklardan, endişelerden kurtuldun. Demek ki birçok aylar boş yere üzülmüşsün. Benin nasihatlerimi o zamandan dinlemiş olsaydın, benim gibi daima meserretli ve metanetli kalacaktın. Ne ise, metanetli ve meserretli duygularından çok memnunum. Evvelce mektuplarını okudukça, kederlerine iştirak ederek, ben de kederlenirdim. Şimdi ise bilakis, benim cüz-i bir kederim varsa, mektupların onu izale ediyor…
Ziya Gökalp | Sevgili Zevcem (Mektup) | 30 Ekim 1919
(Türk Dil Kurumu Yayınları-Güzel Yazılar-Mektuplar- s.23)
Not: Yukarıda okuduklarınız mektubun tamamı değildir.
